Emancypacja Żydów w XIX wieku

Emancypacja Żydów w XIX wieku w Polsce była procesem dążenia do zrównania praw obywatelskich ludności żydowskiej z resztą społeczeństwa. W wyniku rozbiorów Polski, ziemie polskie znalazły się pod panowaniem trzech zaborców: Rosji, Prus i Austrii, co wpłynęło na różnorodność polityk wobec Żydów.

Źródło: domena publiczna

W Królestwie Polskim, będącym częścią Imperium Rosyjskiego, wprowadzano różne reformy mające na celu integrację Żydów, jednak często były one ograniczone i niespójne. Przykładowo, ukaz carski z 26 września 1843 r. objął Żydów obowiązkiem służby wojskowej, co spotkało się z oporem społeczności żydowskiej [źródło].

W Galicji, pod panowaniem austriackim, proces emancypacji postępował nieco szybciej, jednak również napotykał na liczne przeszkody. Emancypacja była nie tylko kwestią prawną, ale także społeczną i kulturową, wpływając na tożsamość i życie codzienne Żydów.